لوله جداری (به انگلیسی: casing) به لوله ای درمهندسی حفاری گفته می شود که با آن ستون چاه ازمحیط مخزن جداسازی می شود در این عملیات لوله
ای که معمولا جنس آن از فلز‌های مقاوم در برابر خوردگی می‌باشد به درون چاه رانده شده. طی این فرایند پس از حفاری به مقدار قابل توجه باید این عمل انجام گیرد
تا در ادامه حفاری از ریزش دیواره چاه جلوگیری بعمل آید. در طی عملیات حفاری معمولا ۴ یا ۵ مرتبه لوله جداری گذاری می‌شود. قطر لوله جداری اول که به لوله هادی معروف است و از روی زمین شروع شده و طولی برابر با ۵ متر دارد معمولا ۴۰ تا ۴۳ اینچ بوده و آخرین لوله جداری
که به لوله آستری معروف بوده ۷ تا ۹ اینچ قطر دارد.
و ساختار به این صورت می‌باشد که در عملیات قرار دادن لوله جداری در هر مرحله باید تمام ستون چاه را پوشانده و لوله قبلی را نیز پوشش داده. لوله جداری‌های بعد از لوله اول در اندازه‌های ۱۳ متری بوده که به هم پیچ می‌شوند و به عنوان یک لوله واحد به درون چاه فرستاده می‌شوند. پس از قرار دادن لوله در ستون چاه باید مابین آن و دیوارهٔ چاه سیمانکاری شده تا لوله در جای خود محکم شده تا ادامهٔ حفاری با اطمینان ادامه یابد.
دلایل استفاده از لوله جداری:
جلوگیری از ریزش دیوارهٔ چاه جدا سازی طبقات مختلف آب، نفت و گاز در مخزن جلوگیری از آشفته شدن جریان در چاه محافظت از ابزار درون چاهی لوله مغزی که پس از پایان حفاری کار گذاشته می‌شود جلوگیری از ورود شن ها از درون مخزن به درون چاه و آلوده کردن جریان جدا کردن لایه های کم فشار از پر فشار
جلوگیری از ورود سیالات ناخواسته به درون چاه اندازه‌های مختلف لوله جداری[ویرایش] این اندازه بر اساس ترتیب قرار گیری می‌باشد:
لوله پایه: ۴۰ تا ۴۳ اینچ
لوله دوم: ۵/۸ تا ۱۸ اینچ
لوله سوم: ۳/۸ تا ۱۳ اینچ
لوله چهارم : لوله جداری یا لوله آستری ۷ تا ۹ اینچ
لوله چهارم: ۷ اینچ
